ভাগে লাহে লাহে
নিস্তব্ধ নিশা জোনাকী পৰুৱাৰ বুকুত
সাজো সপোনৰ কাৰেংঘৰ,
শৰত আহিলে
সপোন বোৰ গতি কৰে
শেৱালিৰ বুকুলৈ
নিয়ৰ বোৰ উছুপি উঠে ৷
আঘোনৰ সোণোৱালী দিনত
সপোন বোৰ হৈ উঠে সোণালী,
ফাগুনৰ পচোৱা বতাহে
উৰুৱাই লৈ যায়
সপোন বোৰ বহু দূৰলৈ
পলাশৰ বুকুত সপোন গুজি
ৰঙীণ কৰি তোলে
মন আকাশৰ কৃষ্ণচূড়া ৷
সপোন বোৰ ভাগে
লাহে লাহে,
সংঘাত আৰু প্ৰতাৰণাত
থমকি ৰয় অৰ্থৰ বাবে
পাই হেৰুৱাই উচুপে হৃদয়
সপোন ভগাৰ যন্ত্ৰণাত ৷৷
: দীপজ্যোতি শৰ্মা
