১
প্ৰাপ্তিৰ বেদনাত দুব যাব ধৰিলেই
অতীতবোৰ ধূসৰ হয় ক্ৰমশঃ…।
২
নৈপৰীয়া বতাহজাঁকে কোবাইহি গালে মুখে,
আবেলিবোৰ বৰকৈ প্ৰিয় হৈ পৰিছে ।
৩
কিমান ভালপাওঁ নুসুধিবা…
আকাশৰো এটা দুখ থাকে, সাগৰেও কান্দে, তৰাবোৰো অৱশ হয় কেতিয়াবা ।
৪
অতৃপ্তিৰ হাঁহি এটা মাৰি তেওঁ গুচি যায়,
মই, আমি বহুপৰ চাই আছিলো তেওঁ যোৱাৰ ফালে ।
৫
দূৰৈৰ পৰা ভাহি আহে বাঁহিৰ কৰুণ সুৰ এটা…
চাৰিওপিনে কলিজা পুৰি ছাই কৰা বসন্তৰ জুই ।
৬
স্মৃতিবোৰ ব্যথ হৈ আহিলেই,
হৃদয়খন থুকুচি পেলাওঁ কাপোৰ থুকুচাদি ।
৭
বহমথুৰিয়া হাঁহি এটাৰ মাদকতাত মাতাল হওঁ,
পাৰোঁ মানে পি লওঁ ভালপোৱাৰ মদিৰা ।
৮
দুখী বুলি নকব…
জীৱনটোৰ দৰে সুখবোৰো আপোনাৰ ।
৯
সপোনবোৰ কাহানিও নমৰে,
আশাবোৰহে বিয়পি যায় কেইবাদিশে ।
১০
জীয়াই থকাটো সন্দেহজনক,
কোনে জানে, হৃদয়খন যদি কাহানিবাই মৰিছে (!)
– পল্লৱ কুমাৰ নাথ
© 9085409629
