মৰম

সপোন এটা কঢ়িয়াই ফুৰোতে চিনাকী হৈছিলো
প্ৰাচীনতাৰ গলি এটাত,

হালধীয়া সোণাৰুজোপাই ভিৰ কৰিছিল মোৰ আশে-পাশে,

এবুকু মৰমে বাট ভেটি ধৰিছিল,
মোক নিচুকাই ভাগৰি পৰিছিল তোমাৰ অভিমানী মৰম. . . . . . .

লাহে লাহে মৰমবোৰ অঘৰী হ’ল,
বিষাদৰ সুৰ এটা ভাঁহি ৰ’ল বতাহত,
ভাগি যোৱা মোৰ কলিজাখনে ক’লে- নাজানিছিলোঁ এনেকৈয়ো যে অঘৰী হয় মৰমৰ ঠিকনা. . . . . . .

                                                                        কবি: সুকন্যা শইকীয়া

                                       অসম বিশ্ববিদ্যালয়